توی این دنیای بزرگ میون اینهمه ادم من فقط به تو اعتماد دارم...
آدمها یک وقتهایی میترسانندم..
نمیتوانی بفهمی کجای کارشان ریا است و کدام قسمت حرفهایشان فریب،
کی دارند راست میگویند و کدام وقت دروغ،
کجا دوستند و کجا دشمن...
من غریزه قوی برای تشخیص خنجرهای پنهان شده میان دسته گلها ندارم.
دلم هم از نارفیقی بد جور میگیرد...
روزگار غریبیست!
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی